DECANDO FÓRAMOS NEVAR
COMO SE NEVA
escribo lento,
bailando
nun xogo incerto de parella
a se abrazar
no espello dun motel en ruínas.
Escribo lento
como se neva en Caspar Friedrich.
Non e Edward Hopper
TI NA ESCASEZ
Na carencia de medios
bótote en falta.
Como un gorro abisinio
no traxe de faena.
Eu souben que deixaras de quererme
no patio do cuartel.
A milicia, daquela,
un acto grave.
HAI UNHA VEZ PRIMEIRA
Souben como era:
algarabía
e os abruñeiros brancos.
TAN DECISIVO E GRANDE COMO ESPIR UN AMOR QUE
MORA LONXE
(Non é razón que sirva
o que ti non esteas).
O pavo fai a roda
arrodeado de mitos
como cisnes severos con pescozos tan
lánguidos.
Entro descalzo en ti,
nos hortos que me pisas,
saudadoso das uvas
que te fuches levando.
DA SEGUNDA PARTE: O BERRO PRIMAL DE YOKO ONO
GOOD MORNING, GOOD MORNING
Isto fora que nos dera
por imitar aos galos
e saíamos á terraza
cacaresarlle ao sol
cando se mostraba
no fondo da ria.
Timidos de railoas,
iso seriamos nós,
atal proxecto agora
de mocidade confusa,
magreando nun diván
mentres arranca o día.
de ONDE QUEIRA QUE ESTEADES
PRENDO
Escolmo, nos meus ollos de outono
o lecer dunha tarde
que dá voltas.
Que vira nun auto de choque,
que baila coa música
saíndo dun toldo.
Sonora esta tarde
que brilla, con brillos de folllas caídas
ao sol do marmelo.
SE ALGUNHA VEZ NEVASE AQUÍ
Cae a neve contigo
cuspidiña
a esas neves de antano.
A mesmiña
que chantei para ti:
bandeira branca
esvarando nas túas coxas.
Nevo contigo.